කාගෙත් පයට පෑගෙන
මිහිකත හොදට හදුනන
වෙන් නොවන පෙම් හවුල
ගෙන යයි අපිව ලෝ මත හැම තැන
දුප්පත් පොහොසත් බේද නැති
කාටත් එක ලෙසට සලකති
දුක සැප නිහඩවම විදගනි
අපට සුව දෙන පිණිස කැපවෙති
රබර් මෙන් වුවද
කාගෙත් හිතවතා විය කවදත්
ගෙවුන කළ විසි කෙරුවත්
රබර් මිරිවැඩිසගල දෙයි මට රාජ ගැම්මක්
No comments:
Post a Comment